dit is geen dagboek

1. zakelijke gegevens

titel van het boek: dit is geen dagboek

schrijver: Erna Sassen

uitgever: Noordhoff

jaar van uitgave: 2011

aantal bladzijden: 133 bladzijden

2. samenvatting van het boek

Boudewijn is een jongen van 16 jaar en is al een tijdje ziek. Van zijn vader moet hij een dagboek bijhouden en iederde dag naar muziek luisteren als een soort van therapie. Boudewijn is namelijk een paar jaar geleden zijn moeder verloren, zijn moeder was ziek. Nouja psygisch ziek, nadat zijn zusje Pluis werd geboren sprong ze voor de trein. Sindsdien gaat het niet altijd even goed met hem. Hij vind het vreselijk dat zijn moeder er niet meer is, alleen uit hij dat in woede en haat. Hij haat haar (denkt hij). Hij is depressief en gaat nauwelijks nog naar school, met als gevolg dat hij een schoolniveau is gezakt. Hun tante Marjan komt ook vaak langs om te helpen og gewoon voor de gezelligheid, maar sinds hun moeder is overleden komt Boudewijn zijn bed niet meer uit. Als hij het dagboek niet bijhoud dan zal zijn vader hem op laten nemen in een psychiatrische kliniek. Zijn vader zegt: Jij gaat vanaf nu elke dag wat in dit schrift schrijven en luistert naar minimaal 1 van deze cd's. En zo niet ga je net als je moeder naar een psygische inrichting, hij gelooft niet echt in. Maar toen zijn vader de volgende dag kwam controleren en hij had er niet in geschreven, zijn vader werd heel erg boos en liet hem zien dat hij een afspraak had gemaakt met een psygiater in Amsterdam. Dat schudde Boudewijn een beetje wakker.In het dagboek, dat Boudewijn eigenlijk geen dagboek noemt, kom je erachter dat Boudewijn boos en verdrietig is op zijn moeder omdat zij zelfmoord heeft gepleegd. En soms zegt hij erg gemene dingen over haar. Zoals zijn vader hem had gezegt schrijft hij de volgende dag en maakt zijn 'strafwerk'. Leraren op school noemen hem ongemotiveerd, het gaat allemaal wel zijn gangetje maar ze denken dat hij veel beter kan. In het vierde jaar gaat alles beter. Naast alle ellende in zijn leven zijn er ook wat positieve invloeden namelijk zijn verliefdheid op Pauline en ook Boudewijns zusje Pluis heeft een goede invloed op hem. Bij Pauline kan hij zichzelf zijn en het gaat ook veel beter op school zinds hij haar kent. Ook thuis komt hij veel vaker zijn bed uit dan normaal. Op een dag krijgen ze ruzie op hun favoriete plek: de fietsenstalling. Boudewijn gaat boos weg maar is eigenlijk heel erg geschrokken, hij en Pauline spreken elkaar weken niet zonder een echte reden. Nadat hij elke dag over haar in zat en Pauline niet meer op school kwam dacht hij het ergste. Leukemie. Hij ging naar zijn mentor maar die wist hem ook niks te vertellen. Dus de onzekerheid bleef. Na een paar weken kwam hun mentor naar hem toe om te vertellen dat Pauline een ernstige vorm van pfeiffer heeft. Hij was heel erg opgelucht. Na lang twijfelen schreef hij haar een brief waarin stond dat hij heel veel spijt had en vroeg of zij hem wil vergeven. Na een paar dagen had hij nog steeds geen brief terug en hij werd wanhopig. Hij wist dat hij het verpest had, maar was vooral heel boos op zichzelf. Maar toen kreeg hij een brief waar in stond dat ze hem ook mist en dat ze ook graag weer vrienden wil zijn maar niet weet waar ze moet beginnen. Ook was ze bang dat e weer verliefd op hem zou worden. Hij kon zn ogen niet geloven, Was zij ook op hem? Hij stuurde een brief terug dat hij ook op haar was. Uiteindelijk heeft hij msn aangemaakt omdat ze dit wel erg onhandig vonden. Gelukkig hebben ze weer contact en met Boudewijn gaat het veel beter! Zijn schrift was vol, dus hij is een nieuwe gaan halen...

De samenvatting was veel te kort en er stond niet genoeg in.

http://www.jong030.nl/showsite.asp?map_id=21748

3. over de auteur

Erna Sassen (Beverwijk26 april 1961) is een Nederlands actrice,kinderboekenschrijfstertheatermaakster en voormalig radiopresentatrice.

Sassen volgde een opleiding aan de Academie voor Kleinkunst inAmsterdam. Ze werd in Nederland een nationale bekendheid doordat ze vanaf 1988 drie seizoenen de rol van verpleegster Suzanne Lievegoed vertolkte in de televisieserie Medisch Centrum West. In deze tijd presenteerde ze tevens samen met Paul van der Lugt het radioprogramma Liefdeslijn. Later timmerde ze vooral aan de weg in musicals en toneelvoorstellingen, onder andere in samenwerking met Frank Groothof.

In 2004 debuteerde ze als schrijfster met het kinderboek De gemeenste opa van Europa. Tussen 2004 en 2007 publiceerde ze nog eens vier kinderboeken.

4. over het boek

A. op de voorkant van het boek staat een jongen due un een schrift of iets schrijf. Dat heeft met het boek te maken omdat Boudewijn van zijn vader in een dagboek moet gaan schrijven.

B. het boek is niet aan iemand opgedragen.

C. Boudewijn is de hoofdpersoon, hij is depressief en bang: depressief omdat niks goed gaat en bang omdat hij bang is dat iemand hem in het donker gaat vermoorden als die aan het slapen is. hij is ook realistisch en geloofwaardig: realistisch omda hij snel wat oppakt als hem wat gezegt word en er ook wat mee doet en geloofwaardig omdat alles wat hij verteld waar is.

D. Boudewijn's huis en het fietsenhok; Boudewijn zit als het kan de hele dag op zijn slaapkamer en komt er niet zo snel af. In het fietsenhok spreekt hij altijd af met Pauline, om te praten of om te roken

E. het boek staat in chronologische volgorde, dat komt omdat het een dagboek is ander zou het niet logisch zijn. Er zijn nietecht trucs gebruikt.

F. het boek is geschreven van uit Boudewijn, het is dus een ik-perspectief.

G. Het boek heeft een open einde, want Boudewijn schrijft: 'Het was eigenlijks niet eens zo'n slecht idee van mijn vader om een dagboek bij te houden, ik ga morgen een nieuwe kopen (of volgend jaar)'.

Je weet niet of het nog lang aanblijft tussen Pauline en Boudewijn en of hij er weer helemaal bovenop komt, dat hij alles weer wil en kan doen.

5. leeservaringen

Het onderwerp van het verhaal sprak me best wel aan, omdat ik wel wou weten hoe iemand in een dagboek schrijft nadat zijn moeder zelfmoord heeft gepleegd. Het boek heeft me geen nieuwe kanten van het verhaal laten zien, ik had aan de ene kant wel gedacht dat iemand zich zo zou voelen. Ik ben door het verhaal niet aan het denken gezet, want ik kan me wel voorstellen wat iemand voelt als zijn of haar moeder er niet meer is. Ja, van tevoren had ik bedacht dat Boudewijn er wel weer bovenop zou komen, dat is ook gebeurd.

Ik ben door het verhaal niet anders naar het onderwerp gaan kijken, ik had al verwacht dat het zo was. Ik vind dat de kant van Boudewijn uitvoerig word besproken, maar die van zijn vader niet. Het lijkt me dat de vader van hem er even erg meezit met de zelfmoord van zijn vrouwHet verhaal bevat genoeg gebeurtenissen om je te blijven boeien, je wilt de dag erop weten of het de goede kant op gaat met Boudewijn. Er zit genoeg tempo is het verhaal; het grootste verschil tussen de dagboekfragmenten was maximaal een paar dagen. De gebeurtenissen zijn geloofwaardig, de schrijfster beschrijft het zo goed dat het haast in je eigen leven kan gebeuren. Nee, de gebeurtenissen zijn niet herkenbaar. Het gaat om de gedachte en gevoelens van de persoon, hij schrijft alles wat hij denkt en voelt op een rijtjeHet zijn levendige personages, het is een realistisch verhaal. Je kunt je goed verplaatsen in de hoofdpersoon; hij schrijft alles op in een schrift, dus je weet alles. Nee, ik zou niet op Boudewijn willen lijken, want ik ben blij dat ik nog een moeder heb en dat die er nog is, daarom is hij mijn held niet en wil ik ook niet met hem ruilen.  Ik vind dat Boudewijn zich anders moet gedragen en niet boos moet zijn op zijn moeder; zijn moeder was 'ziek' in haar hoofd dus hij kan haar niets kwalijk nemen, ze was zichzelf niet meer. Ja, ik vind dat je genoeg komt te weten over de personen in dit boek, vooral over Boudewijn omdat je in zijn 'dagboek' leest. Boudewijn veranderd doordat hij in het dagboek moet schrijven van zijn vader, dus dat hij het aanneemt omdat hij geen andere keus heeft.

6. recensie en eigen mening

Een manisch-depressieve moeder die zelfmoord pleegt, ga er maar aanstaan als puber. De 16-jarige Boudewijn gedraagt zich steeds meer zelf als een depressieve patiënt en zijn vader geeft hem een ultimatum: elke dag schrijven in een schrift en naar een cd luisteren, zo niet, dan volgt een gedwongen opname. Met tegenzin begint Boudewijn aan zijn dagboek, dat hij geen dagboek wil noemen, want een dagboek is zielig. Het ‘dagboek’ dat dit oplevert is genomineerd voor de eerste Grote Jongerenliteratuur Prijs.

‘Niks gedaan vandaag.
Niks gedacht, niks gevoeld.
En de dag is gewoon weer voorbijgegaan, God zij geloofd en geprezen.
Aan elke dag komt vanzelf een eind, dat heeft-ie goed geregeld.’

Met korte, boze zinnen die telkens op een nieuwe regel beginnen, beschrijft Boudewijn zijn dagen en nachten die hij als een levend spook doorbrengt. Hij heeft nergens meer zin in, is consequent moe en ’s nachts bang. Bang voor het donker, de stilte, de geluiden die misschien wel duiden op een inbreker. ‘Maar die iemand, waarvoor ik bang ben, die komt niet om iets te pikken. Die komt om mij dood te maken’. Daarom slaapt hij vaak bij zijn 7-jarige zusje Pluis, met haar bedlampje in de vorm van een nijlpaard. Pluis is een rustpunt. Pluis was te jong om de zelfmoord van hun moeder te begrijpen maar is ondertussen wel vroeg wijs. Ook de muziek van zijn vader blijkt een rustpunt, met name het ‘Stabat Mater’ van Pergolesi.

Langzamerhand begint het Boudewijn te dagen wat zijn vader voor ogen had met zijn opdracht. Want als je je dagen doorbrengt in verveling en lethargie, dan ga je vanzelf schrijven over dagen toen je nog wel wat deed. Allereerst was hij gewoon ontzettend kwaad op zijn moeder en weigerde ook maar in de verste verte begrip te tonen voor haar daad. Bokkig begon hij met de middelbare school en zag zijn vriendenkring snel slinken. Hij doet netjes zijn huiswerk, maakt een ‘enge ziekten woordenboek’, met termen uit de psychiatrie en gaat met zesjes over. Eigenlijk gaat het pas echt mis als hij in de vierde klas ruziemaakt met het meisje waar hij wonderwel een bijzondere vriendschap mee ontwikkeld had. Dan voelt hij wat hij mist en plaatst hij als genoegdoening een alternatieve rouwadvertentie waar hij ‘rectificatie’ boven zet. De volgende dag beseft hij voor het eerst wat het ‘Stabat Mater’ eigenlijk wil zeggen.

Dit is geen dagboek is het eerste boek voor jongeren van Erna Sassen. Ze heeft inmiddels zes kinderboeken geschreven en is vooral bekend van haar rol in de tv-serie Medisch Centrum West. Dat Dit is geen dagboek genomineerd is voor de GJP, is niet vreemd. Het gaat over een jongere die door schade en schande een stukje wijzer wordt. Door de dagboekvorm zitten we dicht op zijn huid. Sassen is er goed in geslaagd die authenticiteit op te roepen en laat hem piekeren over eenzaamheid, verwachtingen, vrienden, moslims en seks. Boudewijns taal is puberaal en schiet alle kanten op, vol scheldwoorden, uitroeptekens en hoofdletters. Bovenal is hij op een ironische manier grappig en dat geeft het boek een lichtheid die ontroert en mooi contrasteert met het zware onderwerp. Zoals een klap in je gezicht die je juist wakker maakt.

bang: hij durft niks meer, bang om alles fout te doen

wijs: zijn zusje is door het vroeg overlijden van hun moeder heel wijs.

verveling: omdat hijs bang is voor alles en niks meer durft verveelt hij zich.

kwaad: hij is kwaad op zn moeder, waarom heeft ze hen dit aangedaan.

bokkig: hij wil niet luisteren, niet naar zijn vader die hem zegt dat hij moet gaan schrijven en niet naar de leraren op school die zeggen dat zijn cijfers beter moeten.

http://www.tzum.info/2010/11/recensie-erna-sassen-dit-is-geen-dagboek/

Ik vond het niet een heel leuk boek maar je akn je wel goed inleven in het verhaal, dat is wel heel fijn. Ook is het een boek dat je wel makkelijk leest, het is niet heel moeilijk geschreven.

Zelf hou ik van iets andere boeken, maar zeker wel een aanrader.

Maak jouw eigen website met JouwWeb